Dag 10

Wij hopen dat u van onze blog genoten heeft, tot volgend jaar!

Dag 10 in de ogen van de Volwassen Begeleiding
(Jelle Vanderstraeten)

Het bivak 2020 zit er nu helemaal op. En wat voor een kamp was me dat.

Het begon allemaal op 14 februari. Corona was nog iets dat we enkel van het journaal kenden en vooral ver van ons bed was. Toch zonderden 17 leiders van Chiro Herk zich af voor één weekend om een spetterend kamp in elkaar te steken.

Nauwelijks enkele weken later leek onze wereld in elkaar te stuiken. België ging in lockdown. Onze instuif viel in het water, onze zaterdagactiviteiten waren plots verboden en iedereen moest in zijn kot blijven. Voor ons was het bang afwachten: wat met het kamp?

Gelukkig hadden de lockdown en de afstandsregels effect: de cijfers begonnen langzaam maar zeker te dalen. Voor de nationale koepels van alle jeugdbewegingen het sein om samen te gaan zitten met de medische experten en de Vlaamse overheid. Centraal stond de vraag of we onze kampen veilig zouden kunnen organiseren en tegelijkertijd het kind en de jeugd de ruimte geven om kind te zijn. Dankzij hun overleg kwamen er de zomerplannen voor het jeugdwerk. Op 22 mei kregen we definitief te horen dat het kamp kon doorgaan en onder welke voorwaarden.

Voor onze leiding meteen het sein om aan het werk te gaan. Samenkomen mocht nog niet, dus de ene Zoom-vergadering volgde de andere op, speciale werkgroepjes en een corona-taskforce werden uit de grond gestampt en alle voorbereidingen en aanpassingen werden uitgedacht.

Eens de nieuwe indeling van kampweide gemaakt staan we te popelen om aan het werk te gaan. Er is niet alleen de normale kampvoorbereiding die moet gebeuren, maar ook heel wat extra materiaal dat moet worden gemaakt of aangekocht. Om maar één voorbeeld te noemen: 3 bubbels moeten elk hun eigen HUDO en wasplaats hebben, terwijl we er normaal maar 1 hebben voor iedereen samen.

Dan een nieuwe tegenslag: de gemeente Budgenbach laat ons weten dat zij maximum 100 personen toestaan op een kampweide en de verhuurder beperkt dat zelfs nog tot 50. Weg kampwei, onzekerheid troef. Iedereen meteen op zoek naar een nieuwe plaats. In recordtempo vinden we een nieuwe weide in Kasterlee, tot we bericht krijgen dat het ook daar niet zal lukken. Opnieuw iedereen zoeken en jawel, opnieuw lukt het ons. In Hamont-Achel is een weide voor ons. Maar wederom slecht nieuws: de gemeente vindt dat er al te veel kampen zijn en stuurt een weigering. Terug naar af en met de moed der wanhoop opnieuw zoeken. Vierde keer goede keer: in Grote-Brogel vinden we op nauwelijks 4 weken voor vertrek een definitieve stek.

15 juli kunnen we met een gerust hart vertrekken op voorkamp. Met de leiding, VB, klusjesmannen, fotograaf en enkele Ex-Teamers bouwen we het kamp op. Ook het voorkamp verloopt al in volledig gescheiden bubbels, een goede oefening voor het eigenlijke kamp.

Zondag 19 juli is het eindelijk zover. Het kamp begint. Met 96 leden vertrekken we op kamp. Nooit eerder gingen zoveel leden mee op kamp! Wat een ongelooflijk succes. Het vertrouwen dat de ouders in ons stellen geeft ons vleugels en iedereen is vastbesloten te bewijzen dat ze het waard zijn.

Intussen kan ik terugkijken op de afgelopen tien dagen en enkel maar denken “En Hij zag dat het goed was”.

Ik heb de afgelopen tien dagen met bewondering gekeken naar de inzet en het verantwoordelijkheidsgevoel van de leiding, de kookploeg, klusjesmannen, fotograaf en de leden. Iedereen bleef netjes in zijn bubbel, bleef zelfs op afstand van zijn broer, zijn ouders, hun kinderen als die in een andere bubbel zat. Die enkele keer dat iemand onnadenkend een verkeerde richting in liep en dreigde te dicht bij een andere bubbel te komen, riepen meteen tien stemmen “stop”. Fantastisch om te zien.

Voor mij staat het vast dat het systeem goed heeft gewerkt en dat onze Chiro goed heeft gewerkt. Wij zijn niet enkel gespaard gebleven van corona-gevallen, maar zelfs van verkoudheden, buikgriepjes en andere kwalen. Het heeft dus ook zijn voordelen en we hebben eruit geleerd voor de toekomst.

Ik wil hier ook even de tijd nemen om een aantal mensen te bedanken:
In de eerste plaats de ouders, die door hun kinderen in deze onzekere tijd aan ons mee te geven, blijk hebben gegeven van het enorme vertrouwen dat zij in ons hebben gesteld.
In de tweede plaats alle vrijwilligers van Chiro Herk, die het kamp hebben voorbereid onder bijzonder moeilijke omstandigheden en dat ook nog moesten combineren met examens.
Tot slot de leden, die ook hun verantwoordelijkheid namen door alle maatregelen goed op te volgen en begripvol te zijn als een activiteit waar ze ongetwijfeld hard naar uitkeken (bvb tweedaagse) niet kon doorgaan op de ‘normale’ manier.

Ik ben enorm trots op het goede werk dat alle vrijwilligers van onze Chiro hebben geleverd. Volgend werkjaar zal ik hen met veel plezier voor het twintigste jaar op rij bijstaan als hun Volwassen Begeleider.

Tijdens de lockdown heeft vele malen een applaus geklonken voor de zorgverleners. Laat voor één keer het applaus horen voor de vrijwiliigers en de leden van onze Chiro en bij uitbreiding van alle jeugdbewegingen. Ze hebben het toch maar gedaan gekregen!

Tot op de startdag van het werkjaar 2020-2021!

Jelle Vanderstraeten

Volwassen Begeleider Chiro Herk

Foto's van Dag 10