1

Dag 1

2

Dag 2

3

Dag 3

4

Dag 4

5

Dag 5

6

Dag 6

7

Dag 7

8

Dag 8

9

Dag 9

10

Dag 10

Dag 9

Waar rook is ……. is Jack en Daniels (Klein bosspel: dag 9)

Eddy is weer op pad. Na flink wat kilometers in de benen te hebben, ziet hij een grote rookwolk aan de horizon. Max ziet dit ook en begint luidkeels te janken. Eddy beslist een kijkje te gaan nemen. Eenmaal aangekomen bij de rookpluim blijkt het een kasteel te zijn dat is afgebrand. Eddy ziet dat een grote man met een Schotse kilt verwoed staat te proberen om de laatste vlammen te doven.  Eddy vraagt aan de man wat er gebeurd is en of hij kan helpen.

De man met de kilt barst in tranen uit, waarop Max ook opnieuw begint te janken. Nadat de twee zijn uit gejankt vertelt de rare man het volgende: “Ik ben Scott Macwood, ik ben een paar jaar geleden van Schotland verhuisd naar dit kasteeltje. Maar nu is mijn kasteel afgebrand en dat allemaal door die stomme Jack en Daniels!” Eddy krijgt zo een medelijden met Scott en de gedachte alleen al dat mensen iemands huis afbranden maakt hem woest. “We pakken ze terug!", roept Eddy verontwaardigd en boos. "Waar vinden we die Jack en Daniels?” “Nee...” snikt Scott, “het was de Whiskey Jack Daniels. Mijn vader is een paar jaar geleden overleden en ik kreeg het even moeilijk. Ik wou geflambeerde pannenkoeken bakken om me wat op te fleuren. Maar ik deed er te veel whisky bij en ja toen vatte de keuken vuur en mijn kasteel brandde af.” “Ha ja, oké ik snap het,” zegt Eddy wat verbaasd. ”Ik wil je zeker helpen het kasteel terug op te bouwen.” troost de oude man hem. 

Samen bekijken ze de toestand van het kasteel. Gelukkig staat de helft van het kasteel nog recht, alleen een paar delen zijn zwaar beschadigd maar al bij al valt het nog best mee. Er zal  wel veel materiaal nodig zijn om het kasteel terug op te bouwen. Na een telefoontje door Eddy met een plaatselijk bouwbedrijf kunnen ze aan de benodigde materialen komen. Alleen het werkvolk ontbreekt nog. Maar ook daar heeft Eddy een oplossing voor. Chiro Herk zal hen zeker willen helpen.

Spel om het kasteel terug op te bouwen

Het kasteel is klaar, ze hebben de hele nacht doorgewerkt. Scott bedankt Eddy voor zijn hulp en de leden voor hun enorme mankracht. “Als jullie ooit nog iets nodig hebben, laat het mij dan weten”, zegt Scott dankbaar. “Dat zal ik zeker doen!” verzekert Eddy. De twee nemen afscheid van elkaar en onze oude man heeft weeral een goede daad verricht. 


HARTelijk bedankt! (kampvuur: dag 9)

Eindelijk ziet onze vriend Eddy de kampwei van Chiro-Herk liggen. Ondanks de vele blaren aan zijn voeten, versnelt hij toch zijn pas. Als hij dichterbij komt, ziet Eddy de tenten, de spelende kinderen en het podium. Hij krijgt er spontaan een nostalgisch gevoel bij. Het doet hem denken aan zijn tijd als lid en leider. Eenmaal aangekomen op de wei wordt hij hartelijk verwelkomd door de hele chiro. Nu pas voelt Eddy hoe geweldig het is om terug op kamp te zijn. Het is dan ook een prachtige kampwei. Ook Max is in zijn nopjes en loopt spelend in het rond. Eddy en Max krijgen hun eigen tentje en zijn hier dan ook heel blij mee. Wanneer Eddy op het podium komt om heel Chiro-Herk nog eens te bedanken gebeurt het onverwachte … de oude man stort ter plekke in elkaar en grijpt naar zijn hart. Er heerst paniek. Nadat een paar leiders Eddy terug recht hebben geholpen komt hij langzaam terug bij bewustzijn. “Oh eugh mijn hart, mijn hart slaat over!” zegt hij met een zwakke stem. “Ik ben mijn medicatie vergeten, oh help…” kan Eddy nog net kreunen waarna hij terug het bewustzijn verliest. De leiders brengen onze arme Eddy achter het podium. “We moeten aan de juiste medicatie  voor Eddy komen.” zegt Leider X.

Spel om de juiste medicatie voor Eddy samen te stellen uit de EHBO-koffer

Na de juiste medicatie ingenomen te hebben, voelt de oude man zich veel beter. Hij bedankt iedereen voor de enorme hulp die hij gekregen heeft. Eddy wil graag een feest geven (op zijn kosten) voor al zijn vrienden van de Chiro. Dit natuurlijk op deze perfecte en prachtige kamplocatie. Het moet een geweldig groot feest worden, want Eddy is ook nog eens 70 jaar geworden. Eddy wil de nieuwe vrienden die hij onderweg is tegengekomen ook graag uitnodigen. Maar ja, hoe bereik je nu die pipo’s? Misschien kan Chiro-Herk hem weer helpen?

Spel om Eddy’s vrienden van onderweg op te trommelen voor het feest

Het is gelukt: al Eddy’s nieuwe vrienden staan nu langs hem op het podium. “Hey, maar dat is hier Chiro-Herk!” zegt Oscar “He ja!” roepen de anderen nu ook blij. “Hoe, jullie kennen elkaar?” vraagt Eddy. “Ja natuurlijk, zij hebben ons geholpen!” klinkt het nu in koor. “Wat een toeval, dat moet gevierd worden!” roept Eddy opgewonden. En zo valt alles op zijn plaats. Iedereen leert elkaar beter kennen en ook in welke jaren ze geholpen werden door Chiro-Herk. Het feest begint en er wordt gedanst, gezongen en gedronken en dit tot in de vroege uurtjes. Eddy is in zijn nopjes en de andere kamppersonages ook. Want als je het hen vraagt: CHIRO HERK!


Het kamp samengevat door de Webmasters

Een laatste dagje door de ogen van de eerstejaars leiding.

Om een goede leider te zijn, zijn er veel dingen nodig. Geduld, kalmte en vooral flexibiliteit. Dat is dit kamp zeker gebleken. Als eerstejaars leiding moet je dit kunnen. Dit jaar hebben we veel moeten schuiven met de activiteiten en met de spelen. Gelukkig hebben wij andere leiders die het hoofd wat koeler kunnen houden en ons gerust kunnen stellen met hun ervaring. Vandaag was een zeer warme dag, dus het was puffen. De leiders hebben het dus rustig aan gedaan met de leden. We hebben vooral veel gechilled vandaag.

Als eerstejaars leiders was dit ons eerste kamp als leiding. Het was dus een beetje stressy. De eerstejaars leiders zijn: Mabel (Maarten), Simon, Bjorn, Spons (Laurens), Boss (Wietse) en Robin. Voor ons was dit kamp plezierig, maar ook een beetje kapot gaan. We hadden ons niet verwacht aan de inspanning die nodig was om een kamp tot een goed einde te brengen. Veel van ons waren dan ook heel moe. Nu genieten wij met ons 6 samen met de andere leiders en aspi’s nog van het kampvuur. Volgend jaar zijn wij niet meer de groentjes en daar kijken wij naar uit.

Groetjes van Spons (aan de muttie en vatie xxx), Mabel, Simon, Wietse, Robin en Bjorn


Foto's van Dag 9