Dag 2

Het vergeten glaasje water (O.T. thema: dag 2)

De oude man zet er stevig de pas in en wandelt al een tijdje langs het kanaal tot Max plots zijn poten in de grond zet en niet meer mee wil. Eddy probeert zijn hond verder te sleuren maar tevergeefs. In de verte ziet hij een klein huisje met een steiger bij het water. Eddy heeft al een tijdje dorst en Max waarschijnlijk ook. Eddy sleurt zijn hond dan maar meter voor meter dichter bij het huisje. Na lang slepen en zwoegen komen de twee uiteindelijk uitgeput aan bij het huisje. Eddy belt  aan om wat water te vragen. Hij hoort binnen vanalles vallen en bonken. Even later worden er verschillende voorwerpen uit het raam gegooid. Daarna wordt er iets weggeschoven en uiteindelijk vliegt de deur open. In de deuropening staat een geïrriteerde kast van een kapitein. 

Er valt een lange stilte. Uiteindelijk vraagt Eddy dan maar voorzichtig “Heeft u misschien een beetje water voor mij en mijn hond?” De kapitein bromt wat binnensmonds. “Pardon?” vraagt Eddy beleefd. “Ik zei dat je mocht binnenkomen.” zegt de kapitein met een zware stem. Samen lopen ze het huis in. Zoveel rommel en puinhoop heeft Eddy nog nooit gezien. Het hele huisje ligt overhoop. De oude man kan zijn mond moeilijk houden en zegt dan ook tegen niemand in het bijzonder “Wat een vettige varkensstal is dat hier, juist het aspi-lokaal.”  Dan zucht de kapitein en zegt teleurgesteld: 

“Sorry voor mijn slechte gastvrijheid maar ik ben niet al te happy. Ik ben namelijk mijn enige aandenken van de palaloembezen verloren. Het was één van de beste stammen die ik op mijn tocht 7 jaar geleden ben tegengekomen. Mijn schip was kapot en zij hebben mij hierbij geholpen om het te maken. Ik heb heel mijn huis al overhoop gehaald maar vindt het nergens. Het aandenken betekent zeer veel voor mij ! Oh ja en mijn naam is Walter.” 

“Oooh, “ zegt de oude man bedroefd, “ja, nu snap ik het en ik ben trouwens Eddy.” De twee schudden elkaar de hand. Dan zegt Eddy :“Ik wil je zeker helpen maar dan moeten we eerst dit kot opruimen.” Walter is dankbaar dat Eddy hem wilt helpen zoeken naar het aandenken maar er is wel een probleem: Hoe begin je in zo’n puinhoop te zoeken? Eddy weet een soort systeem om snel op te ruimen en het aandenken hopelijk te vinden. Ze beginnen eraan !

Spel om tussen te puinhoop het aandenken te vinden

Na urenlang zoeken vinden ze eindelijk het prachtige aandenken van de palaloembezen. Walter kan Eddy niet genoeg bedanken. Eddy heeft van al dat zoeken wat pijn in zijn rug gekregen maar hij is geweldig blij voor Walter. Ze beloven aan elkaar om zeker nog eens af te spreken. “Kan ik misschien nu wel een glaasje water krijgen a.u.b.” vraagt Eddy nog voorzichtig. Even later is Eddy met zijn hond weer fluitend onderweg.

De Mexicaanse Midlifecrisis (keuze activiteit: dag 2)

Eddy komt twee Mexicaanse mannen tegen. Wanneer de 3 elkaar passeren vraagt één van de Mexicanen aan Eddy of ze wat geld mogen lenen. Eddy vertrouwt de zaak niet helemaal en vraagt waarvoor ze het geld dan wel nodig hebben. De twee Mexicaanse mannen kunnen hier moeilijk een antwoord op geven en staren wat naar de grond. Eddy voelt dat er iets niet klopt en vraagt de mannen of het ‘lenen’ wel echt lenen is. 

Wanneer de mannen niet echt veel reactie laten blijken en wat verlegen opzij schuifelen vraagt Eddy dan nog maar eens of hij iets in ruil zou krijgen. Waarop de mannen tot Eddy’s verbazing antwoorden: “Ja, vriendschap!” Eddy legt uit dat je vriendschap niet zo maar bekomt en dat je dan eerst iets voor elkaar moet doen: een goede daad bijvoorbeeld en dat het niet alleen langs één kant kan komen door geld te vragen. De Mexicaanse mannen kijken verbaasd op en leggen hun probleem uit aan Eddy. 

“Wij zijn Duro en Bo en midden in de 30. Onze ouders zeggen dat we ons in onze midlifecrisis bevinden. We hebben zoveel schulden doordat we veel te veel hebben gekocht en we maar niet van onze koopverslaving af geraken. We geloofden hen eerst niet maar nu we onze rekeningen zien en niet echt iets van onze spullen willen verkopen, kunnen onze ouders toch wel eens gelijk hebben. Maar hoe lossen we dat op?” 

“Ik heb wel een oplossing voor jullie!” zegt Eddy. “Jullie hebben gewoon terug een doel nodig in je leven en dat is vrijwilligerswerk lijkt mij. Jullie kunnen misschien eerst al eens beginnen met de poep van mijn hond op te ruimen, zodat jullie terug weten wat werken is.” En inderdaad, Max heeft ondertussen al een mooie drol gedraaid voor de twee Mexicanen. Nadat ze de stront hebben opgeruimd, gaan ze samen op zoek naar het juiste soort vrijwilligerswerk. In de krant vinden ze een overkoepelend bedrijf genaamd Los Panqueques, voor alle soorten vrijwilligerswerk. Om van hun schulden af te geraken zullen ze ook alles moeten verkopen.

Spel voor een vrijwilligers job te zoeken

Uiteindelijk vinden Bo en Duro na lang zoeken het  perfecte vrijwilligerswerk, namelijk eten maken in een voedselbank voor daklozen. De wijze raad van Eddy heeft dus zeker goed geholpen. Duro en Bo halen dan ook al snel veel voldoening uit hun nieuwe ‘job’. Ze bedanken de leden en Eddy voor de grote hulp.

Dag 2 in de ogen van de Rakkers

De eerste ochtend van dit kamp was aangebroken. De leden werden gewekt met een speciaal ontworpen ochtendtune om de leden wakker te schudden en te shaken. Eenmaal opgestaan was het tijd voor het dagelijkse ochtendturnen waarbij Eddy en Max kapitein Walter hielpen zijn aandenken van het eiland van Palalumba terug te zoeken. De tweede dag van dit spetterende kamp werd ingeleid door de traditionele openingsformatie, gevolgd door een lekker Engels ontbijt geserveerd door de keukenploeg. Na de maagjes goed gevuld te hebben, gingen de leden over naar spelen per afdeling.

De Rakkers hadden al meer dan een maand geen Chiro-spelen meer gespeeld, dus de leiders vonden het een goed idee om de traditionele spelen weer boven te halen, zoals dood en leven, honkbal, powerhand, … . Na een goede voormiddag bloed, zweet en tranen was het tijd om de energietank terug op te laden door een goede groente soep, gevolgd door vleesbrood met kriekjes of provinciaalse saus. Dit wordt in goede banen geleid door Alien Ilian van planeet X die verrast was van de omvang van ons kamp en de Aarde.

Om dit smakelijke eten te laten rusten was er een uurtje platte rust voorzien. Deze werd onderbroken door de jeugddienst van de stad Hasselt die ons uit onze warme tenten kwamen halen en ons verkoeling brachten met koude ijsjes. Deze kregen van ons een welverdiende M-E-R-C-I … merci! De namiddag werd ingezet met een uitgebreide keuzeactiviteit. Hierbij konden de leden zelf kiezen aan welke activiteit ze konden deelnemen.  Zo was er o.a. Sauna, mountainbiken, kamp bouwen, gezelschapspelen, vuur maken, knikkerbaan, … .

Onverwacht vertrokken de 3 oudste afdelingen op hun 2-daags avontuur waarbij ze met hun fiets vertrokken op de kampplaats en voor het ondergaan van de zon een slaapplaats zochten. Morgen wacht hen in ieder geval een spetterende verassing. Hierdoor waren de 3 oudste afdelingstenten verlaten samen met hun aanliggende kampjes. Dit vormde natuurlijk een opportuniteit voor de 3 jongsten om deze kampjes in te nemen en een vuurtje te maken. De Rakkers deden dit door eerst hout te gaan sprokkelen in het bos en dit daarna om te zetten naar een leuk vuurtje. Daarnaast hadden de leiders nog een goed idee om appels warm te maken met bruine suiker in aluminium folie op de hete kolen van het vuur. Dit smaakte de Rakkers wel en hiermee was een tweede topdag beëindigd.

Foto's van Dag 2