1

Dag 1

2

Dag 2

3

Dag 3

4

Dag 4

5

Dag 5

6

Dag 6

7

Dag 7

8

Dag 8

9

Dag 9

10

Dag 10

Dag 1

Een mysterieuze reis door Ajabu

Dag 1: Pudding voor het avontuur (vertrekmis)

Dit magisch avontuur van twee oude chiro vrienden begint op een doodgewone zaterdagvoormiddag bij Felix’ thuis. Finn en Felix kwamen al van jongs af aan elke zaterdagvoormiddag samen om te smullen van Felix’ moeders overheerlijke pudding. Daarna gingen ze samen naar de chiro. Ook nu zitten Felix en Finn gezellig te babbelen in de keuken met een kom warme pudding voor hun neus. Twee vrienden die elkaar nooit in de steek zouden laten.
Felix begint het gesprek: “ Finn, ik wil eens weg gaan. Maar echt ver weg, weg uit ons dorp. Ik wil eens kijken wat er allemaal bestaat in de wereld.” Finn zucht: “Dat is niet de eerste keer dat je zoiets zegt. Eigenlijk blijf ik toch liever thuis. Wil je nog wat pudding ?”
Nu is het Felix’ beurt om te zuchten: “ Nee dankje, ik ga dan wel alleen op reis.”
Finn krabt wat achter zijn oren en neemt een besluit: “ Oke dan, omdat jij het bent, maar dan wel niet te lang hé! En waar naar toe ?” “Daar had ik eigenlijk nog niet over nagedacht” zegt Felix verrast.

Finn en Felix duiken de reisboeken in en beginnen te zoeken naar de ideale reisbestemming voor hun twee. Al gauw merken ze dat dit geen makkelijke opgave is. Papieren vliegen in het rond, wereldbollen worden bestudeerd en boeken doorgrond, maar na lang zoeken is er nog altijd geen reisbestemming uit de bus gekomen. “Ik weet het niet meer.” zucht Felix, en hij laat zich terug neerploffen op zijn stoel. Waarbij hij op een klein opgevouwen papiertje gaat zitten: “Hé wat doet dit hier nu !” zegt Felix verveeld. “Laat eens zien?” vraagt Finn nieuwsgierig. Samen lezen ze:

Een reis naar het onbekende ?
Ga mee op
MysteryTravels
0477/77 77

“Mysterytravels,” leest Felix hardop. “ Dat is het Finn, dat is het ! We gaan op Mysterytravels ! We weten het toch niet, dus laten we ons toch gewoon verrassen.” Roept Felix uit.

“Allé dan, als jij het zegt zeker” meldt Finn niet al te overtuigd. “Jawel dat is het, ik bel direct het nummer.” roept Felix opgewonden. Hij belt het nummer en krijgt een mysterieuze stem aan de lijn. “Hallo, met wie spreek ik …. ?” vraagt Felix. De geheimzinnige stem negeert de vraag en begint te praten:

“Ik heb gehoord dat jullie willen meegaan op MysteryTravels. Jullie moeten weten dat deze reis niet zonder gevaar is. Maar als jullie willen meegaan: buiten staat een bus klaar om jullie mee te nemen naar een onbekend land.” Voor Finn nog iets kan zeggen haakt de stem af.

“Wat zei hij ?” vraagt Finn. “De bus staat al klaar, kom pak je spullen en we zijn weg !” roept Felix enthousiast terwijl hij al wegrent om zijn tas te maken. En zo begint hun avontuur…

Dag 1: De geniepige buschauffeur  (schemerspel)

Na een lange tocht stopt de bus bij een groot woud. Benieuwd waar ze zijn vragen Finn en Felix aan de chauffeur om even uit te stappen. Eenmaal uitgestapt slaat de bus zijn deuren dicht en rijdt weg. “Wacht !” roept Felix nog, maar de bus verdwijnt al achter de bocht en even later staan ze alleen voor het stille woud. “Wat nu?” vraagt Felix zich na een tijdje hardop af. “Kom maar terug naar huis dan. Ze hebben een goei grap met ons uitgehaald, dit is helemaal geen spannende reis naar een onbekend land.” zegt Finn teleurgesteld.
“Oke dan, kom dan maar langs het bos, volgens mij is dat een shortcut.” stelt Felix voor. Zo gezegd zo gedaan en de twee Chiro vrienden stappen het woud in.

Ze wandelen langs kronkelende paden tot diep in het woud. Plotseling stopt Finn en wijst naar een klein hutje op een open plek, midden in het woud. Nieuwsgierig komen Finn en Felix dichterbij. Voor het hutje staat een houten bord. Finn leest: “Welkom in Ajabu.”
“Ajabu? Waar zijn wij terecht gekomen?”
vraagt hij zich hardop af. “Misschien weet de persoon van dat hutje wat meer?” stelt Felix voor. Hij wil net aankloppen, wanneer de deur van de hut open vliegt recht tegen Felix’s neus. Deze begint hevig te bloeden. Ondertussen is de persoon die blijkt een oude vrouw te zijn naar buiten gekomen. “Oei, gaat het jochie ?” knarst ze. “Nee!” Piept Felix terug. “Laat mij eens kijken ?” stelt de vrouw voor. De oude vrouw bekijkt Felix’s neus en stelt het volgende vast: “ Ik denk dat je neus gebroken is jochie.” “ Oh nee, dit begint al goed” kraamt Finn uit. “Kom even binnen en zet je op die stoel daar, ik denk dat ik je neus wel terug kan genezen met een zalfje” zegt de oude vrouw.

Finn en Felix stappen binnen in het hutje en Felix zet zich neer op de stoel.
De oude vrouw begint direct het zalfje te bereiden. Terwijl Felix zit te jammeren van de pijn vraagt Finn: “Wie bent u eigenlijk en waar zijn we?” Waarop de oude vrouw antwoordt:
“Ik ben Wicca de heks en jullie zijn in Ajabu, het land van koning Sabio. Wat doen jullie eigenlijk in het woud ?

“Ik ben Finn en dat is mijn vriend Felix. We wilden ons laten verrassen met een reis. Maar toen liet de bus ons in de steek. Dit is niet wat we ervan verwacht hadden. We willen graag terug naar huis maar weten niet echt de weg. Het wordt nu al donker en dan vinden we de weg zeker niet terug” antwoord Finn terug.
“Ik denk dat koning Sabio wel weet hoe jullie terug thuis kunnen komen, maar eerst zal ik je vriend zijn neus genezen. Het zalfje is klaar.” zegt Wicca. Nadat ze Finn’s neus heeft verzorgd, gaat ze weer verder: “Ik kan jullie wel helpen om tot bij hem te geraken, volg me naar de achterkant van mijn hut. Daar heb ik nog wat materiaal liggen om jullie pad te verlichten. Jullie zullen wel moeten werken om het weer aan de praat te krijgen, want het materiaal is nog van in mijne goeie tijd.”

SPEL OM HET PAD TE VERLICHTEN

Met de hulp van Wicca hebben ze haar materiaal weer aan de praat gekregen en het pad dat hen de weg zal wijzen is volledig verlicht, zo kunnen ze weer op pad. Ze bedanken de oude heks en volgen de nieuwe verlichting, ze hebben nog een heel eind te gaan...

Dag 1 in de ogen van de Rakkers

Negentien juli 2018

Beste grote mensen,

10 dagen zonder ouders is alles wat wij wensen.
Wij hebben ons volledig geënstalleerd,
en wij hebben een goede kamp sfeer gecreërd.
Het bos is verkend,
en de Ourthe zijn we ook al gewend.
We zijn al gaan wandelen met de rakkers,
door bossen, weiden en door akkers.
Toen hebben we videé gegeten,
zo zullen we snel het eten van thuis vergeten.
Na een supertof, vermoeiend schemerspel zijn we beginnen gapen,
en toen zijn we gaan slapen.
Je moet je niet vergisssen,
we zullen je af en toe wel missen.

Van jullie kapoenen,
de rakkers.
:) :)

Foto's van Dag 1