1

Dag 1

2

Dag 2

3

Dag 3

4

Dag 4

5

Dag 5

6

Dag 6

7

Dag 7

8

Dag 8

9

Dag 9

10

Dag 10

Dag 8

Dos cervezas (Keuzeactiviteiten)


Net voor Bo en Duro de grens moeten gaan oversteken, stoten ze nog op een dorp waar het overduidelijk feest is. Hoewel ze al erg vermoeid zijn, besluiten ze toch hun nieuwsgierigheid de vrije loop te laten gaan en ze gaan dan ook even rondneuzen. De kans dat dit de laatste keer is dat ze van de Mexicaanse gewoontes kunnen genieten is dan ook vrij groot.

De 2 broers amuseren zich bijzonder kostelijk met alleen maar rond te kijken en te observeren wat er allemaal gaande is. Het lijkt wel of zo ongeveer iedereen zijn of haar favoriete bezigheid aan het doen is, ze kunnen zich amper voorstellen dat hier niemand iets tegen zijn zin aan het doen is. Ze besluiten op een groepje mannen af te stappen die het duidelijk naar hun zin hebben aan een zelf geknutselde tequilabar:

‘Ah jongens, welkom in ons dorpje Cervezas. Prachtige sfeer hangt hier, vinden jullie niet? Het is dan vandaag ook ons jaarlijks dorpsfeest, werkelijk iedereen doet gewoon wat hij graag doet en we gaan eens bij elkaar kijken. Ondertussen weten we natuurlijk wel wie wat plezant vindt, dus ik wist meteen dat ik naar hier moest komen voor de tequila! Vergelijk het een beetje met de Stevoortse Pinksterfeesten, maar dan goed!’

Dat vinden Bo en Duro wel een interessante afsluiter van hun tocht op Mexicaans grondgebied. Op de vraag of ze mogen deelnemen aan al die leuke activiteiten is het antwoord eensgezind positief. Ze laten zich nog even informeren over alle activiteiten en dan gaan ze elk hun eigen gang: op zoek naar wat typisch Mexicaans vertier!
De broers hebben zich geweldig geamuseerd en weten weer waarom ze zo graag in Mexico wonen. Ze zijn er van overtuigd dat van deze sfeer geen sprake zal zijn in de Verenigde Staten en al zeker niet wanneer zij er in discussie zullen gaan. Toch zijn ze blij dit Mexicaanse feest gehad te hebben.

 

Doaunier, douanier, douanier, hoe ha (avondsportdag)


Na al die tijd wandelen krijgen Bo en Duro plots ein-de-lijk hetgeen in zicht waar ze al zo lang op aan het wachten zijn: de grens waarbij ze de oversteek kunnen maken naar de Verenigde Staten. De grensovergang is al van bijzonder ver zichtbaar om de simpele reden dat er grote douaneposten zijn opgesteld. Deze zijn er om te vermijden dat er massaal legale (en illegale) goederen naar de VS worden gesmokkeld.

Eens aan de grenspost worden ze meteen achterdochtig bekeken door de twee douanebambten van dienst en de broers worden dan ook meteen afgeblaft en aangemaand te volgen. Ze kunnen hun ogen niet geloven: zowaar ambtenaren die werken! De broers worden door de één uitgebreid ondervraagd terwijl de ander mysterieus een telefoontje pleegt. Wanneer deze daarmee klaar is krijgen ze de volgende boodschap:

‘Jongens, jullie zullen de VS onmogelijk in geraken. Ik heb net even enkele zaken nagevraagd bij de bevoegde instanties en jullie zouden een gevaar vormen voor ons land. Nooit zullen jullie erin geraken, ik raad jullie dan ook aan terug huiswaarts te keren.’


De broers weten niet wat ze horen maar Bo heeft al gauw door dat de douaniers bevel kregen van Eric Reagan, de grote baas van LOSER. Eens buiten legt hij zijn denkpiste voor aan Duro die furieus is. Samen besluiten ze contacten te leggen met anderen die de grens over moeten om zo het land binnengesmokkeld te worden. Zo iemand vinden blijkt al snel een koud kunstje door een Olympisch team dat passeert.

Bo en Duro zijn zelf echte sportfanaten en zijn dan ook zeer enthousiast deze sporters te kunnen ontmoeten. Ze aanbidden de sporters bijna maar moeten dan ook vertellen wat hun probleem zijn. De sporters willen wel een inspanning doen voor deze superfans maar dan moeten ze hun kunde wel bewijzen in verscheidene uiteenlopende sportproeven.

Uiteindelijk kunnen ze onopgemerkt meerijden als zogenaamde Olympische atleet. Op het moment dat ze net de grens over zijn, ontdekken de douaniers wat voor een fout ze hebben gemaakt. Eenmaal in de VS, kunnen de broers echter niet meer het land worden uitgezet worden waarop de douaniers dan ook meteen Eric Reagan op de hoogte brengen. Die weet zo dus dat er twee ontevreden Mexicanen onderweg zijn voor wat een hevige discussie belooft te worden.

Dag 8 in de ogen van de Kabouters

Dag 8 begon om 8 uur,
dat is al van latere duur.

Kleine oogjes gingen open,
dat was wel te hopen.

>10 tellen in de jungle was het begin,
en dat zonder enig bezin.

De dag ging over een keuzeactiviteit,
dat was een super leuk feit.

Sauna, MTB en kampkes bouwen,
onze kabouters konden we niet meer houden.

Dag 8 was dus heel fijn,
dat zonder enig venijn.

In de namiddag actief doen,
dat ging van katoen.

Tegen 18u waren ze wel moe,
dus dronken we een glaasje melk van de koe.

In de avond was sportdag daar,
jaja ja… het is waar.

Lopen, gooien en dus zeer actief,
iedereen was lekker intensief.

Na deze drukke dag,
was er bij iedereen nog een brede lach.

Na kleine wasjes,
nog even dringende plasjes.

Toen gingen de kabouters naar bed,
dit zo snel als een racket.

De kabouter zeggen; ‘Slaapwel en gedag’,
dit allemaal met een super glimlach.

Groetjes de kabouters en de kabouterleiding.

Foto's van Dag 8

























Disclaimer