Speelclubblog

Welkom op de nieuwe maandelijkse blog van december!

Dit keer was het aan de speelclub om hiervoor te zorgen. Als je meer wil weten over hoe hun maand er uitzag, lees dan zeker verder!

Alexis, Axel, Bram, Chiel, Daan Ve, Daan Vr, Guus S, Guus V, Hajtam, Henry, Jan, Jasper, Jonas, Joshua, Jules, jussi, Kamiel, Levon, Lorenzo, Manu, Matte, Michiel, Nikola, Reinout, Robbe, Seth, Simon, Stef, Tijl, Tuur en Xander.
Zoals je waarschijnlijk al gehoord, gezien, geroken en geproefd hebt, zijn we met een hele hoop. De kinderen krijgen op school te leren dat 1+1=2 maar weten ze ook al dat 1+1+1+1+1+1+1+1+1+1+1+1+1+1+1+1+1+1+1+1+1+1+1+1+1+1+1+1+1+1+1+1 toch gelijk is aan 1 en niet aan 32? Want wij zijn 1 grote groep vrienden.
En onderschat ons maar niet, samen (met leiders) zijn we een wijsheid van 328 jaar, een krachtpatser van 15’745,5 KJ/U en een reus van 49,16 m hoog.
Maar het belangrijkste van alles: we hebben wel plezier voor duizend en een vriendschap tot het oneindige!

De enthousiaste speelclub komt elke zaterdag de chiro op zijn kop zetten met talloze zotte, geweldige, straffe en legendarische activiteiten. De speelclubbers geven zich dan ook voor elk spel en zijn niet bang voor een potje stoeien onder elkaar. Terwijl je dit leest denk je misschien wel: “ja, ja dat zal wel, daar vertelt hij thuis niks over. Mijn zoon? Dat is een nu wel echt een stille thuis. Hem zie ik nu niet echt stoeien met anderen hoor.” Maar geloof ons of niet, wanneer de ouders thuis zitten, maken wij, de speelclubbers, de tofste en gekste dingen mee.
Zo hebben we onze gooi-skills boven gehaald door ballen vanaf wel 15 meter in een emmer te gooien. Of dit vaak lukte is een andere vraag. Maar ook zijn we van de meest ruwe spellen voor stoere mannen naar de echt zachte spellen gegaan. Dit natuurlijk ook voor stoere mannen. We zijn in alle ‘stilte’ naar de kerk geweest om rustig te knutselen en onze toneelkunsten de vrije loop te laten in expressie-spelletjes. Ook hebben we de bizarste vorm van trefbal gespeeld: of kende jij al Kano-trefbal? Op ledenweekend hebben we het bos onveilig gemaakt met een actievol levend strategospel. Tenslotte hebben we zelfs een olifant op bezoek gehad die de chiro namiddag bijna niet overleefd heeft.
Zoals jullie dus zien zitten onze chiro namiddagen vol plezier en amusement!

Ik wordt afgezet door mijn ouders of grootouders en zoek mijn vriendjes op de speelplaats. Ik speel een potje voetbal of basket met de leiders en andere leden op de speelplaats. Ik doe wat gek met mijn vrienden en ga op in onze spelletjes. Ik wacht op het fluitsignaal. De leiders fluiten en ik loop zo snel mogelijk naar de parking om in de formatie te gaan staan bij de rest van mijn vrienden. Oei, mijn sjaaltje zit niet goed! Mijn leiders komen langs voor een inspectie. Ik groet de vlag en even later is de formatie gedaan. Ik heb enorm veel zin om te beginnen met mij uit te leven. We spelen verschillende soorten spelletjes met de leiding en ik amuseer mij kapot. Na trefbal, infected, jagerbal, koningkruis en nog zoveel meer spelletjes is het tijd voor het vieruurtje. Ik ga samen met vrienden de trap op naar ons lokaal. Ik wacht flink in de rij op mijn beurt voor een drankje. Daarna ga ik gezellig met mijn vrienden tegen de muur zitten om mijn koekje op te eten en wat te babbelen. Nu ik weer volle energie heb om te spelen beginnen we al snel met stoeien en ravotten, het zogenaamde bosselen. Daarna spelen we nog een uurtje buiten. Uiteindelijk maken we een slotformatie en groet ik de leiders met: 'tot volgende week!' Ik ga samen met de leiders en de andere speelclubbers terug naar mijn ouders. Ik ben moe maar voldaan na een lange dag spelen.

December was een vreemde maand voor de chiroleden. Met maar 3 van de 5 zaterdagen een chironamiddag, maar wel twee van die drie met speciale activiteiten.
Zoals ieder jaar, kwam de sint bij de chiro op bezoek om te kijken of er dit jaar stoute kindjes bij waren. Want zoals u wel weet: wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is de roe; en ik kan zeggen dat alle kindjes lekkers hebben gekregen en de meeste leiders de roe (en uiteindelijk ook wat sneuk.) Dit jaar zijn we er goed vanaf gekomen, hopelijk is het volgend jaar van hetzelfde.

Ook was er een groot massaspel, maar voor de verandering enkel met de drie jongsten.
We werden in vijf teams ingedeeld en moesten tegen elkaar strijden om als eerste naar het midden te gaan door in verschillende opdrachten te slagen. Als eerste kregen we de opdracht om, zonder ook maar een woord te zeggen, met de hele groep van groot naar klein te gaan staan. Dit was best moeilijk, maar is toch voor iedereen gelukt.
Op naar de volgende opdracht; een die enkel die kabouters mochten doen: maar een exacte kopie van een gegeven legowerkje. Na hard zwoegen en bouwen is het gelukt.
Dan was het de beurt van de speelblubbers: allemaal tegelijkertijd in de lucht zijn. Korte snelle denk je? Maar daar vergis je u toch wel snel. Na vele falen is het toch met de nodige coördinatie gelukt.
Met het gebrek aan ‘de grote jongens’ waren de rakkers nu de oudsten aanwezig. Zij kregen dat ook de opdracht om een raadseltje op te lossen. Misschien lukt u wel beter dan de rakkers? Het heeft vleugels maar kan niet vliegen. Het heeft haren maar ge kunt ze niet kammen. Het heeft een been maar kan niet wandelen maar wel lopen. Wat ben ik?
Tot groot wonder voor de leiders, bleven de leden tijdens alle opdrachten zeer stil en geconcentreerd. Een enorme groep van kabouters, speelclubbers en rakkers en er werd amper een woord gezegd. Omdat de leiders te druk bezig waren met te genieten van dit moment van rust en de opdrachten aan het begeleiden waren, zijn er helaas geen foto’s gemaakt.

Ook mogen we mededelen dat je vanaf nu ook leden, leiders en ex-teamers kunt zien rondlopen met een extra embleempje (zie foto) op hun hemd. Dit ter voordele van het kinderkankerfonds.