Dag 8

Dag 8: ‘De stormachtige orkaanregenzonneschijn’ (Pleinspel)

Scott en Mick zijn zich nu al een tijdje aan het voorbereiden op datgene wat volgens hun plannetje als het laatste gevaar beschouwd kan worden. Ze hebben al volop ideeën uitgewisseld over wat er nu net zou zitten aan te komen. Het plan zelf schept in ieder geval niet bijster veel duidelijkheid: ze zullen het dus zelf moeten ervaren om te weten te komen wat het gevaar inhoudt.

Eens ze het gevreesde punt hebben bereikt, merken ze meteen een klein hutje op dat vlak langs een aarden weggetje staat. Uit het huisje komt een man, die hen duidelijk opwacht. In eerste instantie lijkt het weggetje niks bijzonders voor te stellen maar Scott en Mick weten door hun ervaring met het bos dat dit soms verraderlijker kan zijn dan eender wat. Eens ze wat dichter genaderd zijn, krijgen ze uitleg van de hutheer:

‘Dag heren, ik zie dat jullie nogal vastberaden op dit pad afwandelen. Bijna even vastberaden als een Chirojongen op de Beemdgalm. Ik ga jullie toch moeten waarschuwen, dit pad staat bekend als ‘het pad der weerwisselingen’. Je kan beginnen aan een oversteek ik volle zonneglorie om dan 2 minuten laten heen en weer geslingerd te zijn tussen regen, orkanen en vrieskou. Als jullie het er toch op willen wagen, wapen jullie dan goed of het wordt simpelweg jullie dood.’

Dat was wel het allerlaatste wat Scott en Mick hadden verwacht. Ze zijn er dan ook allerminst op voorzien en zoeken dan ook naar een goede oplossing. De huttenheer is echter wel bereid om hun bij te staan en besluit hen een korte, intensieve training te geven.
60 minuten spel waarin Mick en Scott getraind worden voor elk weer

Nu de jongens getraind zijn, beginnen ze aan de helse tocht. De huttenheer had absoluut niet overdreven: van het één naar het ander worden ze gesleept: wind, regen, orkaan, terug wind, hagel, sneeuw, hittegolf, tornado’ke van hier, tornado’ke van daar, ijstijd en terug wind. ON-GE-LO-FE-LIJK! Dit hebben de jongens zelden meegemaakt. Ze zijn erg blij wanneer ze eindelijk het einde van het pad bereiken en vallen uitgeput op de grond neer.

Dag 8 in de ogen van de Toppers

Dag 8 begon al met een vreemd zicht: we werden namelijk niet gewekt door onze eigen leiders,
en hadden al snel door dat het leiderswissel was. De drie gezichten die ons wekten waren Leiders Robrecht, Tom en Daan VH. Na een zware ochtendgymnastiek bestaande uit een bosloop trokken we gepakt en gezakt naar de Ourthe . Daar hebben we verder gebouwd aan de gigantische dam gemaakt door de Kabouters en de Speelclub. Maar dat was niet avontuurlijk genoeg voor ons. Dit wouden wij overtreffen door een vuur op het water te maken, en geloof het of niet maar het is gelukt!

Na een zeer rustige platte rust namen onze vaste leiders Simon, Martijn en Jander het roer weer over. Het weer was prachtig en wij dachten maar aan 1 ding: verfrissing. En waar kan dat beter dan in onze natuurlijke habitat: de Ourthe. Daar hebben wij de dam nog gigantischer gemaakt en bache gegleden in de Ourthe, en vooral gechilt. Voor velen het hoogte punt van de dag: spaghetti gevolgd door het 60-minuten spel. Bij dit spel moesten we met alle andere afdelingen en leiders elke minuut een andere opdracht/ actie doen. Dit gaande van een schaap nadoen tot een minuut stilte tot een mexican wave. Kort gezegd een uurtje loss gehn , gek doen en ons van niets of niemand iets aantrekken. Na dit fantastische spel kropen we moe maar voldaan in onze nest met maar 1  gedachte in het hoofd : “wow dit kamp gaat hard, gisteren was het nog dag 1, vandaag al dag 8”.
Groetjes de Toppers

Foto's van Dag 8